Begeleidingsmethode
Missie en Visie
Begeleidingsmethode
Missie en Visie
Begeleidingsmethode
Begeleidingsmethode
Missie: ont-moeten van mensen, door hen in contact te brengen met het ritme van de (eigen) natuur, zodat ze vanuit hun authentieke kracht gaan leven
Missie: ont-moeten van mensen, door hen in contact te brengen met het ritme van de (eigen) natuur, zodat ze vanuit hun authentieke kracht gaan leven
Visie
Het mogelijke zien en het haalbare verwezenlijken
Ik wil samen met jou het mogelijke (laten) zien en vervolgens het haalbare (laten) verwezenlijken en kijk daarbij vanuit de methode Psychosynthese en met een systemische blik. Gedurende het traject ben ik trouw aan jouw doelstelling.
Aan het begin van ons traject samen inventariseren we wat je zou willen bereiken in de toekomst. Wat is je ideaalbeeld? Wat zie je voor je? Vervolgens stel je je eigen persoonlijk verwoorde doelen op, zodat je daar ook zelf verantwoordelijkheid voor kunt nemen.
Psychosynthese is gericht op de toekomst, op mogelijkheden. In de gezamenlijke zoektocht naar authentieke antwoorden wordt een unieke visie ontwikkeld. Vervolgens is de begeleiding erop gericht om stappen te zetten om deze visie te gaan verwezenlijken, om dat wat gezien is in de wereld te gaan zetten: “het mogelijke zien en het haalbare verwezenlijken”.
Vanuit Psychosynthese zeggen we: Elk mens is een ziel en heeft een persoonlijkheid; om dat wat gezien wordt in de wereld te gaan zetten. Of anders gezegd: “Een ons veren kan alleen maar vliegen als er een vogel in zit.” (vrij naar Bert Schierbeek). Psychosynthese gaat daarbij uit van het potentieel in ieder mens.
Psychosynthese biedt op eenvoudige wijze persoonlijke verdieping en inzicht.
Het voorziet in een perspectief dat zin en betekenis geeft aan leven en werk. Het streeft naar het vergroten van vrijheid, het herkennen van eigen verantwoordelijkheid, vanuit liefde voor jezelf en alle leven om je heen.
Binnen Psychosynthese staat de gehele mens centraal, die onderhevig is aan een voortdurend proces van verandering, ontwikkeling en groei. Het gaat erom weer in verbinding te komen met onze levenskracht om ons eigen leven volop te kunnen leven. Uitgangspunt hierbij is, dat ieder mens uniek is en zin geeft aan zijn eigen leven. Psychosynthese gaat over zowel de uiterlijke als de innerlijke wereld en de afstemming en balans van deze twee werelden.
De begeleiding helpt innerlijke mogelijkheden af te stemmen op de uiterlijke uitdagingen. In moeilijkheden liggen vaak mogelijkheden verborgen. Dilemma’s en vragen kunnen dan ook uitingen zijn van een innerlijk groeiproces. De begeleiding kan je helpen op een andere manier te kijken naar wat er gaande is; het kan je leren kijken met nieuwe ogen. Dit kan een therapeutisch, helend, effect hebben.
Ieder mens heeft een uniek eigen verhaal.
Soms is er langer behoefte aan begeleiding en is er sprake van een crisis in je leven. Op het moment dat je je richting kwijt bent en je verdwaald voelt, is er vaak sprake van een overgangssituatie waarin je je eigen verhaal kunt herzien. Vaak is er moed voor nodig om je eigen verhaal onder ogen te zien. Het kan dan helpen, wanneer iemand vanuit liefdevolle aandacht met je mee wil kijken.
Toen schrok ik wakker in een donker bos
Ik was verdwaald in ’t midden
Van mijn leven
Dat wat ik vasthield
Liet mij zomaar los
(Dante)
“Verlies en overgang
Ons leven is een voortdurend proces van vinden en verliezen, verloren raken, verdwalen en gevonden worden, grijpen en loslaten. Iedere keer weer opnieuw identificeren we ons met rollen, functies en beelden over onszelf, onze bestemming en de wereld…… om die uiteindelijk weer los te moeten laten.
Of het nu gaat over het verlies van een relatie, huwelijk, werk, idealen, gezondheid of jeugd, het kan gepaard gaan met gevoelens van zinloosheid, de weg kwijt zijn, geen bestemming meer hebben en angst voor het onbekende. We zijn terecht gekomen in het gebied van het niemandsland, het nog niet weten, de overgang van wat was naar wat nog niet is. Het is een fase van wachten en laten gebeuren, terwijl alles in ons terugverlangt en zoekt naar een bekend houvast.
Aan dit natuurlijk proces valt niet te ontkomen. Juist in het wachten is de ziel. Het leven zelf neemt ons mee. Niet in wat ons overkomt zit onze vrijheid en ontwikkeling, maar in hoe we ernaar kijken en het betekenis geven. Het verblijf in dat niemandsland kunnen we gaan ervaren als een noodzakelijk verblijf in een grensgebied, tussen het land waar we uit vertrokken zijn en dat waar we naar op weg zijn.” (Tekst: Marjolein Pieterson/Maria van Raak)
“Verlies en overgang
Ons leven is een voortdurend proces van vinden en verliezen, verloren raken, verdwalen en gevonden worden, grijpen en loslaten. Iedere keer weer opnieuw identificeren we ons met rollen, functies en beelden over onszelf, onze bestemming en de wereld…… om die uiteindelijk weer los te moeten laten.
Of het nu gaat over het verlies van een relatie, huwelijk, werk, idealen, gezondheid of jeugd, het kan gepaard gaan met gevoelens van zinloosheid, de weg kwijt zijn, geen bestemming meer hebben en angst voor het onbekende. We zijn terecht gekomen in het gebied van het niemandsland, het nog niet weten, de overgang van wat was naar wat nog niet is. Het is een fase van wachten en laten gebeuren, terwijl alles in ons terugverlangt en zoekt naar een bekend houvast.
Aan dit natuurlijk proces valt niet te ontkomen. Juist in het wachten is de ziel. Het leven zelf neemt ons mee. Niet in wat ons overkomt zit onze vrijheid en ontwikkeling, maar in hoe we ernaar kijken en het betekenis geven. Het verblijf in dat niemandsland kunnen we gaan ervaren als een noodzakelijk verblijf in een grensgebied, tussen het land waar we uit vertrokken zijn en dat waar we naar op weg zijn.” (Tekst: Marjolein Pieterson/Maria van Raak)
Meer over psychosynthese vind je onder deze link.
De systemische blik in de begeleiding is vanuit het besef dat we als individuele mens en mensheid ergens naartoe gaan, maar ook ergens vandaan komen. We leven allemaal in diverse systemen en maken daar deel van uit. Vaak zijn we onbewust van wat we als kind al opgepikt hebben en zijn gaan leven. En soms gaat onze loyaliteit nog verder terug, mogelijk zelfs generaties.
Opstellingen: een systemische benadering van vragen die ons bezighouden
Grondlegger van het werken met opstellingen is Bert Hellinger (1925), een Duitse systeemtherapeut. Iedereen is onderdeel van een systeem, van een groter geheel: de familie en het gezin, de organisatie waarin je werkt, de afdeling, de buurt, de vereniging. In systemen beïnvloeden mensen elkaar. Je hoort ergens bij en dat kan prettig zijn, maar ook ongemakkelijk. Bijvoorbeeld als je dingen doet die van je worden verwacht, maar die eigenlijk niet bij je passen. Gebeurt dat herhaaldelijk, dan kun je patronen ontwikkelen die je in de weg gaan zitten.
In opstellingen worden zulke patronen en belemmeringen zichtbaar. Daarbij gaat het er niet om dat iets of iemand als schuldige wordt aangewezen: opstellingen leren je juist naar de wereld en het leven te kijken zonder oordeel. Het een is niet beter dan het ander.
Hellinger werkte aanvankelijk vooral met families; vandaar de term ‘familieopstellingen’. Later pasten hij en zijn opvolgers de werkwijze ook toe op andere systemen. Op organisaties, afdelingen en verenigingen bijvoorbeeld. Zonder dat je je familie of collega’s daadwerkelijk meeneemt, kan een opstelling je in relatief korte tijd inzicht geven in onderliggende belemmerende patronen en daarmee de weg vrij maken voor een andere manier van kijken en handelen.
Opstellingen kunnen zowel in een individuele setting als in een groep worden toegepast.
